OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
15 NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 14.07.2024 R.

„Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. „Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien”. I mówił do nich: „Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich”. Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali”. Mk 6,7-13

 

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
15 NIEDZIELA W CIĄGU ROKU 14.07.2024 R.

Jesteśmy nieustannie posyłani przez Pana, aby głosić królestwo Boże, aby świadczyć, że Pan jest i działa pośród nas. Tę misję realizujemy przez codzienną wierność Ewangelii, między innymi przez udział w niedzielnej Eucharystii podczas wakacyjnych wojaży.

We wtorek, 16 lipca, przypada wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Góra Karmel ze Starego Testamentu kojarzy nam się z obroną wiary w Jedynego Boga przez proroka Eliasza, w średniowieczu stała się miejscem powstania zakonu karmelitańskiego. Z tym dniem i z karmelitańską rodziną zakonną wiąże się również tradycja noszenia szkaplerza i związane z nim obietnice Matki Bożej. Niech będzie on znakiem, że chcemy naśladować Maryję w Jej zawierzeniu Bogu i Jego słowu.
 
W środę 17 lipca, Msza Św. w Słowinie o godz. 18:00. Pół godziny wcześniej Adoracja, Różaniec, okazja do Spowiedzi Św. 

W czwartek, 18 lipca, o godz. 22:00 MODLITWA WYNAGRADZAJĄCA „OWIECZKA” w GŁUSKU. 

W piątek, 19 lipca, Msza Św. o godz. 18:00 w Radęcinie. Pół godziny wcześniej adoracja, Różaniec do Matki Bożej Bolesnej, Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa oraz okazja do Spowiedzi Św.

ZAPOWIEDZI PRZEDŚLUBNE:  
Wiktor WASZKIEL, kawaler, zam. Słowin.
Agnieszka Natalia KRAJEWSKA, panna, zam. Kowalec.

Tradycją lat ubiegłych, zwracam się z prośbą o składanie ofiar do kopert, 
na ubezpieczenie naszych kościołów, które można składać podczas Mszy Św., w zakrystii lub w kancelarii parafialnej.

Pozdrawiamy wszystkich korzystających z wakacji i urlopów, życząc pięknego i bezpiecznego wypoczynku. Solenizantom i jubilatom tygodnia składamy najserdeczniejsze życzenia.

 

Przesłanie na Niedzielę Morską
(14 lipca 2024)

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,

W swoim pierwszym liście do Koryntian św. Paweł opisuje Kościół jako Ciało składające się z wielu członków (por. 1 Kor. 12: 12 – 27). Zauważa, że nawet najmniej widoczne członki ciała wnoszą niezbędny i znaczący wkład w funkcjonowanie i dobrostan całości. W całej ludzkości marynarze należą do najmniej widocznych jej członków. Jednak to dzięki ich ukrytym wysiłkom dociera do nas wiele artykułów pierwszej potrzeby. Doświadczają bezgranicznego piękna natury na morzach, ale napotykają także ciemność fizyczną, duchową i społeczną.

W uznaniu dla marynarzy, co roku w drugą niedzielę lipca, zwaną Niedzielą Morską, wspólnoty katolickie na całym świecie zwracają uwagę na pracę marynarzy i modlą się: za załogi statków przewożących towary, za cumujących ich do nadbrzeży, dokerów, operatorów holowników, pracowników portowych, straż przybrzeżną, personel ruchu morskiego, ratowników, agentów celnych, rybaków oraz wszystkich, z którymi oni współpracują, a także za ich rodziny i społeczeństwo.

Całkowita liczba tych pracowników z pewnością liczy się w wielu milionach. Morska Niedziela uwidacznia ich niewidzialną codzienność. Zarówno dzisiaj, jak i w przeszłości, podróże morskie wiążą się z nieobecnością w domu i na lądzie przez miesiące, a nawet lata. Zarówno marynarze, jak i ich rodziny mogą zaprzepaścić ważne momenty w życiu swoim i bliskich. Relatywnie dobra płaca może sprawić, że te poświęcenia będą opłacalne, ale korzyści te mogą być zagrożone przez niesprawiedliwość, wyzysk i nierówność. Jest zatem czymś cudownym, gdy o godność i prawa marynarzy zabiegają wolontariusze. 

„Poza zasięgiem widzenia i umysłu”, to określenie można zastosować do niewidzialnych marynarzy. Odnosząc się do problemu przebywania w odległości i separacji jedni od drugich, Papież Franciszek mówi: „Prawdziwa mądrość wymaga spotkania z rzeczywistością. Problem w tym, że drogą braterstwa, lokalnego, jak również uniwersalnego, mogą podążać tylko osoby wolne, gotowe na prawdziwe spotkania” (Fratelli Tutti, 47, 50).

Służba morza na wiele sposobów może pomóc w przybliżeniu obszarów peryferyjnych do centrum, na przykład: spotykając się z ludźmi osobiście i w modlitwie; poprzez poprawę warunków materialnych i duchowych robotników; opowiadanie się za godnością i prawami pracowników oraz wspieranie wzmacniania stosunków międzynarodowych i polityki mającej na celu ochronę praw człowieka osób podróżujących i pracujących z dala od swoich rodzin i ojczyzn.

Kościół powołany jest do służenia każdemu członkowi rodziny ludzkiej. Ponieważ marynarze pochodzą ze wszystkich krajów, a przez wiarę włączają się w życie i posługę Kościoła, pozwala to na wzrost wzajemnego zrozumienia i solidarności pomiędzy narodami i religiami.

Siłę i zachętę znajdujemy w przykładzie św. Pawła, który podczas swoich podróży misyjnych spędzał wiele czasu na morzu. Jednym z ważnych miast, w którym zakorzenił się Kościół, był Korynt, który stał się bardzo bogaty dzięki dwom portom i kanałowi. Było to aktywne centrum handlu międzynarodowego. Różnorodni mieszkańcy i goście miasta portowego spotykali głosicieli Ewangelii, którzy odpowiedzieli na ich najgłębsze potrzeby i objawili im ich nieskończoną godność. Jednak różnorodność nowych wierzących groziła ich podziałem. Św. Paweł odpowiedział na te napięcia przypominając im o ich wzajemnym organicznym powiązaniu i wspólnym skromnym statusie społecznym, mówiąc: „Przeto przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Według oceny ludzkiej niewielu (tam) mędrców, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych”. (1 Kor 1: 26).

Te słowa zachęcają dzisiejszy Kościół do działania na rzecz większej jedności nie tylko między ludźmi, którzy różnią się od siebie, ale także między ludźmi, którzy doświadczają podziałów i wzajemnych napięć. Jak przypomina nam św. Paweł: Kościół nie może uciekać przed tymi wyzwaniami, jeżeli ma pozostać wierny misji powierzonej mu przez Pana. Co więcej, większa jedność między wierzącymi służy większej jedności wszystkich narodów i krajów.

Chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się drogą morską do odległych krain, ponieważ nie było innego wyboru. Dzisiejszy Kościół może czerpać inspirację od mieszkańców społeczności przybrzeżnych, którzy jako pierwsi usłyszeli zupełnie nowe przesłanie Chrystusa od Apostołów podróżujących na morzu i innych misjonarzy. Każdy nowo przyległy statek oznacza więcej spotkań i wymiany, większą otwartość na nowości i ogromne możliwości poza lokalnymi wybrzeżami. Wezwanie do objęcia obcego może stanowić dla nas wyzwanie, gdy wolimy pozostać izolowani społecznie i duchowo. Nie możemy być otwarci na możliwości życia, jeśli wolimy wygodę tego, co znane. Droga otwartości jest drogą nadziei.

Zapraszamy wszystkich, aby odważnie włączyli się w naprawę naszego wspólnego domu i wzrastali w braterstwie i przyjaźni społecznej. Doceniajmy istotny wkład tych, których praca mogłaby pozostać niewidoczna. Wspierajmy posługę witających tych, którzy potrzebują słuchającego ucha i miejsca, do którego należą, aby była bezpieczną przystanią, wspólnotą, która wita wszystkich, aby mogli zobaczyć dom, do którego wracają. Obyśmy byli natchnieni wzajemną wymianą w życiu marynarzy. Niech ludzie morza czują się częścią Kościoła, gdziekolwiek się udają.

Prosimy Matkę Bożą, Gwiazdę Morza, aby towarzyszyła wszystkim, których życie i twórczość naznaczona jest przez morze, i aby była ich Gwiazdą przewodnią w drodze do Chrystusa.

Kardynał M. Czerny S.J
Prefekt Dykasterii do spraw Integralnego Rozwoju Człowieka